De staart van de hond speelt een belangrijke rol in de lichaamsbalans en communicatie. Omdat de staart meestal zo goed te zien is, kijken begeleiders vaak naar de staart om te achterhalen wat hun hond voelt en bedoelt.

Op mijn hondenschool hoor ik vaak de volgende uitspraken:

• “Mijn hond kwispelde met zijn staart, dus hij vond het leuk.”
• “Toen hij een andere hond ontmoette, had hij zijn staart omhoog en was hij dominant.”
• “Mijn hond had zijn staart bij het hersenwerk naar beneden hangen. Hij vond het helemaal niet leuk.”

Er zijn veel misverstanden en oude gedachten over de staarthouding. De drie interpretaties hierboven zijn niet waar of op zijn minst niet altijd waar. In dit stukje kom je wat meer te weten over de staart van je hond. We kijken daarbij:

• naar de hoogte van de staart;
• naar de snelheid van de beweging van de staart;
• hoe ver de staart van de ene naar de andere kant gaat;
• de spanning in de staart.

Je gaat de komende dagen vast nog meer naar zijn staart kijken!

Neutrale houding

Elke hond heeft een andere staarthouding als hij relaxt is. Een Duitse herder (links) heeft zijn staart bij een neutrale houding laag, de golden retriever ongeveer recht naar achter of iets hoger en de staart van de beagle staat altijd omhoog.

Bij een rashond kun je ongeveer bepalen wat de neutrale staarthouding zal zijn, hoewel dit bij ieder individu iets anders kan zijn. Buitenlandse honden zijn bijna altijd mixen. Om de neutrale stand te bepalen kijk je op verschillende momenten naar de staarthouding als je hond relaxt is. Dit is nogal eens makkelijker gezegd dan gedaan. Honden die langer in Nederland zijn en relaxter worden, veranderen hun basis staarthouding. Soms weet je dus pas na maanden (of langer) wat de neutrale staarthouding van je hond is.

Soms heeft een buitenlandse hond bijna geen staart meer. Dan kun je er weinig aan aflezen en andere honden trouwens ook. Dit kan de communicatie met andere honden dus moeilijker maken.

De betekenis van de staarthouding en -beweging

Hieronder vind je een tabel waaruit je kunt aflezen wat de betekenis van een bepaalde staarthouding en -beweging vaak is. Neem de tabel niet te letterlijk. In de tabel ontkomen we er niet aan om het minder complex te maken dan de werkelijkheid is. Kijk ook naar:

• de rest van het lijf
• de situatie waar je hond zich in bevindt
• wat je hond ervoor en erna doet

De betekenis kan dan ineens heel anders worden.

Afbeelding hierboven: Twee situaties met dezelfde hond waarvan eentje met lage staart en de ander met hoge staart.

Misverstanden uit de weg geruimd

We gaan nog even terug naar de drie interpretaties aan het begin van het artikel.

“Mijn hond kwispelde met zijn staart, dus hij vond het leuk.”
Ja, dat kan, maar in de tabel vind je ook allerlei voorbeelden waarbij de hond wel kwispelt, maar het bijvoorbeeld spannend vindt.

“Toen hij een andere hond ontmoette, had hij zijn staart omhoog en was hij dominant.”
Het zou kunnen zijn dat je hond juist gespannen is en de andere hond heel eng vond. Beagles hebben hun staart altijd omhoog.

“Mijn hond had zijn staart bij het hersenwerk naar beneden hangen. Hij vond het helemaal niet leuk.”
Dit is de ‘vergeten staart’. Je hond was zo geconcentreerd met het hersenwerk bezig dat hij zijn staart was ‘vergeten’.