"Ik had in destijds contact met een opvanggezin bij mij in de buurt. Onze eerste hond Belle uit Griekenland was overleden en we hadden nog een hondje uit Spanje, Guusje.
Ik kwam regelmatig bij het opvanggezin en had gewerkt als vrijwilliger bij de stichting die de honden uit Roemenië hier heen haalden.
Bozo kwam er als pup van 5 maanden. Hij was door een meisje van 8 gevonden in een doos op de vuilnisbelt in Roemenië, zonder moeder. De pups waren ongeveer 1 week oud. Het meisje heeft ze meegenomen naar haar opa en oma en die hebben de hondjes opgevangen. Ze zijn met de fles groot gebracht.
Toen de pups 5 maanden waren zijn ze met een busje naar Nederland gekomen. Onderweg hebben ze pech gehad en de reis duurde 3 dagen!
Bozo kwam enorm gestresst aan, zo erg dat hij alles en iedereen aanviel en men durfde hem bij het opvanggezin niet uit de bench te halen. Ze hebben hem met bench en al in de tuin gezet en pas de volgende dag hem er uit gelaten.
Steeds als ik bij het opvanggezin kwam, kwam Bozo bij mij, maakte contact en ging aan mijn voeten liggen. Ik werd daar op geattendeerd door 1 van de dochters, Bozo was een onzichtbare hond...
De reu des huizes vond het niet zo’n leuk idee om nog een reu in huis te hebben.. daardoor stelde ik voor om Bozo een weekend te laten logeren bij ons. Kijken hoe het met Guusje en de katten ging. Dat ging heel goed. Bozo vond/vind katten erg leuk en Guusje was een makkelijk hondje die iedereen accepteerde…
Bozo is nooit meer weg gegaan, we hebben hem na dat weekend geadopteerd.
Echter, zo super als dat hij zich de eerste weken gedroeg, zo moeilijk werd het nadien.
Het bleek al gauw dat hij vreselijk onzeker, angstig en reactief was. Alles en iedereen wilde hij aanvallen. Ook mijn man heeft hij aangevallen en ons Guusje tot 2 keer toe. 1 keer in haar keel waardoor Guusje geopereerd moest worden.
Als er blaadjes aan de bomen bewogen, durfde hij niet naar buiten, vreemde mensen waren doodeng, andere honden al helemaal! Als het regent tegen de ramen kroop hij weg, laat staan bij onweer en vuurwerk. Het hele leven was en is eigenlijk nog doodeng.
Ik ben gelukkig massagetherapeut voor honden en masseer Bozo iedere dag, daardoor ontspant hij en gaat het beter met hem. Ook gaat hij regelmatig naar een roedelopvang. Daar leert hij veel van andere honden.
Ik ben al 5 jaar aan het trainen, zowel met en zonder gedragsdeskundige. Ook bij de dierenarts, daar is hij zo bang dat hij iedereen grijpt en alles laat lopen. Een wilde stier wordt hij. Ik maak mij daar zorgen over, stel dat hij ziek wordt of een poot breekt...
Maar ondanks dat alles is hij mijn maatje! Mijn Soulmate! Ik hou zoveel van hem.. hij voelt precies aan hoe ik in mijn vel zit. Ben ik verdrietig, is hij dat ook, ben ik vrolijk, dan gaat hij ook gek doen.
Ik heb vaak met mijn handen in het haar gezeten en gedacht dat het misschien beter zou zijn als hij een ander huisje zou krijgen, ik gun hem het beste. Maar als ik zie en voel hoeveel liefde we voor elkaar hebben, dan weet ik dat we samen alles aan kunnen!
Ik kan niet keer zonder hem! Hij is mijn grote schat en knappe man!"
