Grenzeloze hondenliefde juni 2021 – Buitenlandse Hond InZicht

Jemig mensen wat een temperaturen! Kunnen jullie het een beetje volhouden? En jullie honden ook?

Ondanks dat veel buitenlandse herplaatsers in het land van oorsprong best wat hitte hebben ervaren, zie je dat met deze temperaturen elke hond het warm heeft. Hoe ze reageren op de warmte verschilt per hond. Er zijn er die actief blijven en anderen het liefst zo min mogelijk bewegen. Ook met afkoeling zien we grote verschillen: echte waterratten die al dan niet spetterend zichzelf afkoelen en de honden die net aan natte pootjes willen halen.

Wees een wijze baas

Ons advies is om heel goed naar je hond te kijken en precies dat te doen wat hij nodig heeft om met deze hitte om te gaan. Bied koelte aan, maar laat hem zelf beslissen of en zo ja wat hij gebruikt om af te koelen.

Onze tip 5:
 Zorg voor meerdere koele plekken in huis
 Laat je hond zelf kiezen waar hij wil liggen
 Ververs het drinkwater regelmatig
 Wandel in de koele vroegte en als de zon gedaald is
 Houd de plaspauzes kort/in de tuin

“Ik weet nu zoveel meer en begrijp de honden daardoor nog beter!”
“Wat een inspirerende lesdag. Jullie kennis en eerlijke informatie geeft echt handvatten in mijn werk met honden uit het buitenland.”
“Deze dag zou verplicht moeten worden voor iedereen die met honden uit het buitenland werkt!”

Op 12 juni verzorgden we onze dagvullende lesdag over achtergronden van en het leven met buitenlandse honden. Een zeer informatieve dag waarin Suze Steenbergen haar kennis en expertise deelt waarmee jij veel meer inzichten krijgt gedrag, vraagstukken en de wereld achter het herplaatsen van de buitenlandse hond. De lesdag richt zich op hondenprofessionals, maar is zeker voor een geïnteresseerde eigenaar ook aan te bevelen.

Wil jij erbij zijn? Dat kan! Op 7 augustus is deze dag online te volgen.
Wil je Suze uitnodigen op jouw locatie? Stuur dan een email naar buitenlandsehond@gmail.com

Deze maand vertelt onze collega en lid van het Kernteam Sharon van Wijngaarden waarom zij zich inzet voor het welzijn van de buitenlandse hond.

“De band en liefde die wij met honden hebben is er één om boeken vol over te schrijven. Eindeloos kan ik kijken naar hun gedrag, bewegingen, interacties en reacties.

Met het hebben en houden van honden komt de onmisbare taak om goed voor ze te zorgen. Fysiek en mentaal. Ze hebben geen stem en daarom zijn wij er om ze te ondersteunen in deze wereld.

Door de jaren heen heb ik gezien hoe verschillend er tegen honden en de band tussen mens en hond wordt aangekeken. Zeker de honden die niet direct te doorgronden zijn lopen risico niet begrepen te worden. Voor die honden wil ik meer begrip en inzicht creëren. Bij de mensen waar ze leven, voor hun omgeving en de maatschappij. Waar hun wieg ook heeft gestaan. Daar kom ik iedere dag mijn bed voor uit!”

Sharon van Wijngaarden is mede eigenaar van Villa Hondenkaravaan in Barendrecht.

Hij moet makkelijk los kunnen lopen…
Hij moet wel makkelijk alleen kunnen blijven…
Ik wil geen hond met jachtinstinct…
Ik wil geen angstige hond…
Ik wil niet een te kleine hond...

Zo heeft iedereen misschien wel een lijstje in zijn hoofd met wat je fijn zou vinden bij een nieuwe hond.
En toen kwam geheel onverwacht en ongepland na twee adoptiehonden ineens een derde op ons pad. Een klein pupje uit het Orasje asiel (in Bosnië) dat geopereerd moest worden na een ongeluk met een satéprikker. Zijn zielige oogjes op de foto deden mijn partner meteen smelten. Ik probeerde nog verstandig te zijn en redenen aan te dragen waarom we het misschien niet moesten doen. Wat nou als hij heel angstig is? Wat nou als hij niet los kan lopen? Drie honden is misschien wat te veel?

Wat nou als…
We besloten ons op het ergste voor te bereiden, dan kon het alleen maar meevallen toch?
Lazar kwam en wist thuis bij zijn twee nieuwe grote zussen een plekje te vinden. Jura was zijn grote voorbeeld (nog steeds) en Mahru was er voor het spelen. De buitenwereld was ENG dus de eerste drie weken is hij de tuin niet uit geweest. Hij was meteen erg aan ons gehecht, wilde veel contact-liggen (nog steeds) en kon niet rustig slapen zonder één van ons er bij.

Het heeft meer dan een jaar geduurd voordat hij de hele nacht zonder ons door kon slapen. Nu nog is zijn slaapplek heel belangrijk. Of beter gezegd, zijn tweepersoons dekbed waar hij altijd onder wil liggen, hoe warm het ook is. Zijn veilige rustplek waar hij bijkomt van al zijn avonturen. Zijn eerste wandelingen deed hij letterlijk met knikkende knieën en niet verder dan 100 meter van huis. We hebben hem altijd zelf laten bepalen hoe ver en hoe lang hij wilde wandelen.

Nu, bijna 3 jaar later, wil hij drie keer per dag wel op avontuur uit. ‘s Ochtends vaak met z’n allen een langere wandeling. In de middag kiest hij dan of hij nog eens naar het bos wil of bijvoorbeeld langs de cafetaria om vergeten frietjes op de grond zoeken. Als hij terugkomt van een wandeling wil hij meteen onder zijn dekbed of bij één van zijn zussen te slapen. In de zomer bakt hij heerlijk in de zon in de tuin. Die 16 tot 18 uur per dag dat een hond zou moeten rusten? Dat redt hij makkelijk.

Soms is hij bang, bijvoorbeeld voor onbekende honden of rare geluiden in het bos als het hard waait.
Alleen zijn kan hij nog steeds niet heel goed. Maar ook dat blijven we in kleine stapjes oefenen.
Autorijden vond hij eerst vreselijk eng. Ik heb ik weet niet hoeveel autoritten van een paar minuten geoefend met hem, dag in dag uit. Even een blokje om. Hij vindt het nu prachtig! Het is zo mooi om te zien hoe hij (al is het heel langzaam) steeds meer durft en steeds meer aan kan.

Wie weet hoe hij over 3 jaar zal zijn. Misschien wel die ideale hond uit mijn gedachten. Misschien ook niet. Het maakt niet uit, hij is zijn perfecte zelf. De avonturier, de van-de-straat-vreter, de kleine kapitein, onze Lazzie.