Kiezen voor een ander - door Suze

“Als je in het asiel bent, kijk je dan of er iets voor mij tussen zit?”

Ik kreeg die vraag regelmatig, een paar keer ben ik er ook daadwerkelijk ingetuind. “Even kijken voor een ander”, een onmogelijke opgaaf.

Zo ook eind eind 2013. Kennissen hadden weer een hondenvacature, een warm en liefdevol plekje vol goede zorgen. Ze wilden graag dat ik voor hun zou kijken in het asiel in Bosnië waar ik vaak kwam. Ik kende de honden vrij goed en besloot mijn best voor ze te doen. Er waren maar een paar criteria; oud, goed met honden. Meer was het niet. Bang, gehandicapt, ziek, moeilijk, het maakte eigenlijk niet zo heel erg veel uit. Met die opdracht ging ik op pad.

Op dat moment zat er niet heel veel wat op leeftijd was, en wat er zat was ongeschikt voor herplaatsing. Ik vroeg het de beheerster, of zij een hond wist die zou passen in het plaatje.
“Lijan”. Hij zou rond de 10 zijn, was bedeesd en onopvallend. En dat klopte, want hij was mij absoluut niet opgevallen. Ik liep naar het veld en zag een geweldig mooie hond, hij zat op een rustig plekje, in de zon. Een soort kruising corgi – herder, gestroomd, met een zachte blik in zijn ogen.

Ik ging zitten in zijn buurt en hij kwam direct naar me toe voor een uitgebreide knuffelsessie. Overal voelde ik kogeltjes onder zijn huid, hagel. Bah.
Hij gaf zich helemaal over en daarmee was de beslissing genomen, Lijan zou het worden. Wat een geweldig dier.

Hij ging met ons mee terug naar Nederland en ik reed direct door naar mijn vrienden om Lijan daar te brengen. Ze waren hartstikke blij met hun nieuwe aanwinst. Maar Lijan… die wilde vooral bij mij zijn.

Af en toe kwam hij logeren, hij trok zich heel erg op aan onze Sjaak en was dol op mij en Fred. Hij voelde zich hier vrij en op zijn gemak, meer dan in zijn eigen huis. Ontzettend ingewikkeld. Gelukkig deden vrienden er alles aan om hem wat meer thuis te laten voelen, langzamerhand lukte dat ook wel wat beter. Maar achteraf gezien, was het geen hond die ik had uitgekozen voor hun, hij had mij uitgekozen voor zichzelf.

Een dure les, vooral omdat het op dat moment niet mogelijk was hem bij ons te laten. Ik doe het dan ook nooit meer. Ik kijk mee, ik denk mee, maar echt uitkiezen, dat mogen ze zelf doen ????.

Op de foto links bovenin Lijan in het asiel, rechts knuffelen en onder ligt hij met Sjaak, zijn beste vriend ooit.

Inmiddels is Lijan overleden, ik ben ondanks het dilemma blij dat hij een kans gekregen heeft op een beter leven.