Jura, nu 9 jaar oud en oorspronkelijk uit Spanje, heeft altijd best veel moeite gehad met bepaalde dingen. Zo vindt ze maar zelden een hond echt leuk, al maakt ze voor pups graag een uitzondering (en soms ook wel eens voor een stoere reu). Vooral onbekende honden op onbekende plekken, die zijn maar eng en kan je maar beter bij uit de buurt blijven vindt ze. Als het kan loopt ze zelf snel een andere kant op. Als een hond haar signalen niet op tijd oppikt? Dan maakt ze blaffend wel duidelijk dat ze geen toenadering wil.

Nu we onlangs verhuisd zijn, was het voor haar behoorlijk lastig om te wennen aan de nieuwe buurt. Alle honden zijn nieuw voor haar, dus wandelen in onze straat is eng. Je weet maar nooit wat je tegen kan komen… Alle geuren in de grasstroken en tegen tuinen aan worden nog steeds met veel intensiteit (en soms spanning of angst) besnuffeld door haar. Het liefst zou ze overal midden over de weg lopen, en niet op de stoep. Huizen waar (voor haar) enge honden wonen, dan steekt ze graag even voor de zekerheid over. En ze loopt het liefste al helemaal niet op stukken gras waar veel andere honden plassen. Een stuk van 150 meter door onze straat wandelen, kan ze wel 10 minuten over doen, en daarna wil ze snel terug naar huis. Ze mag het zelf aangeven, we breiden op haar tempo het rondje uit. We zijn hier nu zo’n 6 weken en ze is nu zo ver dat ze wat meer ontspannen loopt, zelf ook eens durft te markeren, en wel een straatje verder wil onderzoeken. Het lijkt er op dat ze haar eigen territorium wat meer durft op te eisen en eindelijk wat meer gewend is geraakt aan de vele andere honden(geuren).

In het bos en andere open natuur vindt ze het heerlijk om lang te wandelen, daarom gaan we ‘s ochtends heel vroeg altijd al met de auto weg, op zoek naar nieuw te ontdekken plekken om van te genieten.