Ik ben veel in het buitenland geweest, voor vakantie, maar ook voor vrijwilligerswerk. Twee weken doorbrengen tussen de honden op straat geeft je eindeloos veel informatie over hun leven, of eigenlijk hun overleven.
We hebben het allemaal wel eens gehoord of misschien zelfs gezegd: “Laat ze liever daar”. In mijn lezing vertel ik de deelnemers over wat dan “daar” inhoudt. Wat betekent dat in de praktijk? Er is toch een rooskleurig en romantisch beeld bij honden in het buitenland. Alsof het juist fijn is voor deze dieren om in vrijheid te leven. Uiteraard zitten er honden tussen die beter af zijn op de bekende straat dan in een Westers huishouden, toch denk ik dat dat voor het overgrote deel niet van toepassing is.
Het leven op straat kan keihard zijn, er zijn maar weinig plekken op de wereld waar honden een vrij leven leiden zonder lijden. De meeste honden moeten iedere dag weer vechten voor hun kostje, verkeer ontwijken, aanvaringen met boze mensen voorkomen en ga zo maar door. Het is geen rozengeur en maneschijn, maar keihard werken, dag in dag uit.
Veel honden halen de 5 jaar niet eens, dat is vaak al bejaard op straat. Het constante tekort aan voer, zorg, goede en veilige beschutting en diepe slaap zorgt er voor dat ze sneller oud worden. Het gevaar op straat maakt dat ze vaak eerder overlijden dan wanneer een hond in een huis of een asiel leeft.
Dus is de vrijheid het waard om deze te betalen met je leven? Ik heb er geen antwoord op, wat ik wel weet is dat het dus allemaal niet zo zwart wit is.
En wat ik ook weet, is dat ik dolgelukkig ben dat ik mijn honden heb geadopteerd, in de wetenschap dat ze nu anders vast en zeker niet meer hadden geleefd.
